Weet u wat er in artikel 177 van boek 7 van het Burgerlijk Wetboek staat? Niet stiekem googlen!

Ik ga het u vertellen. Er staat in dat als een schenking pas de bedoeling heeft om ná overlijden uitgevoerd te worden, dat deze persoonlijk moet worden gedaan én in een notariële akte, anders vervalt deze bij de dood. Tenzij de schenking alsnog eerder werd uitgevoerd. Dit komt omdat het feitelijk namelijk erg lijkt op een legaat, wat bij testament moet worden opgesteld.

Eerder dit jaar heeft het Hof in Den Bosch een tot de verbeelding sprekende zaak gehad. (Hof Den Bosch 28 januari 2020, ECLI:NL:GHSHE:2020:249).

Op het sterfbed zou een man tegen zijn vriendin hebben gezegd: ‘Ik geef € 10.000 aan jou, die krijg je van mij.’ Daar had zijn vriendin ook een geluidsopname van. Meteen cash tijdens leven? Of straks pas, na het overlijden? Dat maakt een wereld van verschil, als het niet bij leven wordt uitgevoerd, vervalt de hele schenking. Tenzij de schenking in een notariële akte wordt bevestigd, dan 'overleeft' deze het wel!

De man had als zijn erfgenamen zijn minderjarige kinderen achter gelaten, waar zijn ex het gezag over had. Die ex ging dus namens haar kinderen een beroep doen op artikel 177, en betoogde dat de schenking niet geldig was. En oja, de hond moest ook worden teruggegeven.

Het Hof Den Bosch besliste dat het hier wel degelijk ging om een zogeheten 'schenking ter zake des doods', die na het overlijden kwam te vervallen. Dus het geld ging alsnog naar de kinderen, en niet naar zijn vriendin. De hond mocht ze wel houden. Moraal van dit verhaal: Bij dit soort transacties rondom het sterfbed altijd een notaris erbij. De geluidsopname als 'bewijs' is niet genoeg.