Er was eens.. een pasgetrouwd stel, dat op huwelijksreis ging naar de Dominicaanse Republiek. Ze leefden helaas niet lang en gelukkig ...
Een drama.. Ze liepen voedselvergiftiging op, belandden beide in het ziekenhuis en kwamen te overlijden. Hij 23 minuten later dan zij.

De meeste mensen die denken, als ze trouwen, dat alles automatisch wettelijk goed is geregeld. In deze situatie voorziet de wet echter niet! Wat gebeurde er namelijk:

Het stel had geen testamenten. Toen de eerste overleed, was direct en automatisch de langstlevende echtgenoot de enige erfgenaam. Maar toen de tweede overleed, bepaalde de wet dat zijn wettelijke erfgenamen alles zouden krijgen. Dat zijn dus alléén de eigen bloedverwanten; ouders, broers en zussen in principe.

Het werd uiteindelijk een rechtszaak, waarbij de familie die niets erfde, de helft claimde. Zij stelden dat het stel 'geacht' moest worden gelijktijdig te zijn overleden. Gevoelsmatig is daar iets voor te zeggen omdat de doodsoorzaak hetzelfde was, en 23 minuten ook echt erg kort is.. De rechter ging er in eerste instantie in mee, maar het Hof niet. Die stelde 'wet is wet'. De situatie was niet bijzonder genoeg om een afwijking van de wet te rechtvaardigen.

Deze rechtszaak had eenvoudig voorkomen kunnen worden als het stel testamenten had gemaakt, met daarin een zogeheten 'rampenclausule', of 'half-half-clausule'. Daarin bepaal je dat het vermogen gedeeld wordt over de beide families als je ná elkaar overlijdt. Uiteraard bedoeld voor de situatie dat je geen kinderen achterlaat.